ماجرای عروس و مادر شوهر دیکلوفناکلیزه شده

هنوز یک ساعتی نخوابیده بودم که صدای تلفن اورژانس به صدا درآمد. بدترین موقع ممکن برای یک تکنسین برای به ماموریت رفتن نیمه های شب و هنگام خواب است.

تازه چشمانم گرم خواب شده بود که بایستی به یکی از روستاهای قائمشهر واقع در جاده نظامی یا منطقه بالاتجن می رفتیم تا در این تاریکی شب و درازای راه به داد یک دردمندی برسیم. نام این روستا حاجی کلا ارزلو می باشد که در همسایگی روستای ملک خیل واقع شده است. مورد هم حساسیت به داروی دیکلوفناک گزارش داده شده است.

نیمه های راه در حالیکه بیمار توسط یک ماشین پراید در حال انتقال بود را مشاهده کردیم و بعد از ارزیابی اولیه بیمار را داخل آمبولانس انتقال دادیم. بیمار خانمی بودند حدودا 65 ساله که به همراه شوهرشان برای ملاقات خواهرشان در یکی از روستاهای جاده نظامی قائمشهر رفته بود.
ایشان اظهار داشتند که از قبل به داروی دیکلوفناک حساسیت داشته و امشب هم به دلیل دردی که داشتم از عروسم خواستم تا از جعبه دارویی من یک مسکن را به من بدهد. با اینکه به ایشان گفتم که مواظب باش تا قرص دیکلوفناک را به من ندهی، اتفاقا عروس ایشان را مهمان دیکلوفناک کرده و مادرشوهر عزیز نیز بلافاصله دچار واکنش حساسیتی می شود.
حالا ما نمی دانیم این حادثه عمدی بوده یا سهوی. اینکه چرا عروس علیرغم توصیه موکد مادرشوهر جان، ایشان را دیکلوفناکلیزه کرده اند بر اصحاب اورژانسیان پوشیده و مبهم است. همانا بایستی گروهی در این دیار گرد آیند و آستینها را به همت و سعی جانفزا بالا زنند تا گره این معما را گشوده و از ایجاد دوباره چنین اتفاقی جلوگیری نمایند. چرا که بزرگان طب فرموده اند که پیشگیری بهتر و برتر از درمان است.