سفرنامه همراه با المپیاد جمال رضایی(بخش چهارم)

خاطرات سفر به شیراز و حضور در المپیاد کشوری فوریتهای پزشکی

به روایت : جمال رضایی اوریمی

تکنسین های استان تاریخی اصفهان نیز در این المپیاد حضور داشتند ،البته بسیار آماده و با اطلاعات و مهارت فنی و عملیاتی بالا.اصفهانی ها برای اینکه از قافله عقب نمانند برای این المپیاد برنامه ریزی خوبی کرده بودند و در اسفند سال گذشته و اردیبهشت ماه امسال امتحانات تئوری و عملی برگزار کرده و در نهایت نفرات برتر به این مسابقات راه یافتند.

به نقل از روابط عمومی مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی استان اصفهان، آقای قادری مسئول آموزش مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی استان اصفهان گفتند که مرحله عملی شامل مباحث عملی کارگاه های احیای قلبی ریوی،مدیریت راه هوایی،ارزیابی بیمار،عملیات خودروی امدادی و آمادگی جسمانی بود. این نشان می دهد که اصفهانی ها نیز این المپیاد را جدی گرفته و به دنبال کسب رتبه های برتر در این المپیاد هستند
هر چند دیروز هماهنگی های لازم وجود نداشت و باعث گله مند شدن و اعتراض بسیاری از تکنسین ها شده بود، اما برعکس امروز تا به اینجا همه چیز تقریبا طبق برنامه از پیش تعیین شده و با نظم و ترتیب خاصی برگزار شد.به قول آقای شیرزاد توان برگزاری المپیاد در تهران نسبت به بقیه استانها بیشتر و بالاتر است.بنابراین مراکز استانها باید با تدارک دیدن نیروها و تجهیزات کافی خود را به سطح پایتخت کشور برسانند.

کم کم ساعت به 2 بعد از ظهر نزدیک شده بود و همه افراد شرکت کننده در المپیاد در حال عزیمت به سمت تالار دانشگاه بودند. در تالار و بر روی سن مسئولین برگزار کننده المپیاد همراه با پاسخ نامه سئوالات که بر روی میز قرار داشت حضور داشتند.همه دوست داشتند تا جزء نفرات برگزیده شوند.

از مرکز فوریت های پزشکی بابل نیز دو نفر در این مسابقات شرکت کرده بودند.هر دوی این دوستان را از وقتی که در بیمارستان شهید بهشتی بابل کار می کردم می شناختم.زمانی که در بخش اورژانس پذیرای بیماران و مصدومانی بودم که دوستان عزیزم در مرکز فوریتهای پزشکی بابل برایمان هدیه می آوردند.

من خیلی دوست داشتم تا تکنسین های استان مازندران در بین این چهل نفر برگزیده باشند.چون هر کدام از ما که انتخاب می شدیم باعث افتخار و سربلندی استان مان بودیم. اما اکنون نوبت به اعلام اسامی افراد منتخب رسید .نفسها در سینه حبس شده بود.بعضی ها سرشان را انداخته بودند پایین و مشغول دعا خواندن و ذکر گفتن بودند.عده ای دیگر نیز ساکت و آرام منتظر اعلام نتیجه بودند.لحظه موعود فرا رسیده بود و همه چشم به مجری دوخته بودند تا اسامی چه کسانی را اعلام می کند.مجری برنامه که از قرار یکی از پرسنل مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی شیراز هم بود( من بعدها تصویر ایشان را در بازگشت از المپیاد در فیلمی که روابط عمومی اورژانس 115 شیراز به مناسبت المپیاد تهیه کرده بود دیدم)

اسامی افراد برتر را بر خلاف روال معمول از انتها به ابتدا شروع به خواندن کرد.

اسامی تمام نفرات برگزیده اعلام شد و حضار همه را تشویق می کردند.نفر اول هم معرفی شد:

آقای محسن یاوری از استان آذربایجان شرقی.خیلی تحسین برانگیز بود.سالن یکپارچه ایشان را تشویق می کردند.نمره ایشان که روز بعد توسط ستاد برگزاری مسابقات منتشر شد 62 بود در حالیکه نمره من 5/38 بود.تفاوت زیاد بود.اما معلوم بود که سئوالات خیلی سخت بود چون ایشان که نفر اول شده بودند از 90 نمره گرفته بودند 62؛یعنی تنها به 68 درصد سئوالات پاسخ صحیح داده بودند. به هر حال من از اینکه انتخاب نشده بودم چندان ناراحت نبودم بلکه برعکس این انگیزه در من بوجود آمد تا به امید خدا بتوانم سال بعد و در المپیاد بعدی شایستگی هایم را به اثبات برسانم.

اعلام اسامی به پایان رسیده بود.عده ای خوشحال و خندان و عده ای دیگر نیز بسیار محزون و غمگین بودند.مسئولین برگزاری مسابقات اعلام کرده بودند که افراد منتخب در تالار حضور داشته باشند و افرادی که به مرحله بعد راه نیافته بودند نیز می توانند با اتوبوس به محل اسکان که در مهمانسرای ولایت بود برگردند.بعد از اعلام نتایج آزمون هم بازار پذیرایی داغ داغ بود.به خاطر هوای گرم افراد مشغول نوشیدن آب معدنی خنک و بستنی شدند.بعد از مدتی نیز اتوبوس ها آمده و همه به سمت مهمانسرا حرکت کردیم.در حالیکه المپیاد برای هشتاد نفری که در این مرحله انتخاب نشده بودند عملا به پایان رسیده بود و آنها از همین الان در حال برنامه ریزی برای بازدید از اماکن تاریخی شیراز بودند.

مرحله دوم آزمون
افرادی که به مرحله دوم راه پیدا کرده بودند در حال برگزاری آزمون بودند.اما نحوه آزمون مرحله دوم به این صورت بود که در ابتدا یک امتحان علمی برگزارشد،بدین ترتیب که تقریبا تعداد 10 عدد تصویر در مورد موضوعات مختلف به شرکت کنندگان نشان داده شده و شرکت کنندگان بایستی نام آن وسیله پزشکی را پاسخ می گفتند.یکی دیگر از بخشهای مرحله دوم آزمون آمادگی جسمانی بود که شامل دراز ونشست،دویدن با اسکوپ و جامبگ بود.از دیگر آزمونهای این مرحله CPR (احیای قلبی ریوی پیشرفته)،آزمون عملی تروما که شامل خارج کردن مصدوم ترومایی از داخل اتومبیل و نحوه امداد رسانی به مصدوم حادثه دیده با موتورسیکلت و آزمون ارزیابی راه هوایی بیمار بود.در نهایت در پایان این مرحله 20 نفر از چهل و یک نفر شرکت کننده به مرحله بعدی راه یافتند.

نکته جالب در این مرحله این بود که آقای یاوری که در مرحله اول مقام اول را کسب کرد نوزدهم شد.اینطور پیدا بود که ایشان از نظر تئوری بسار قویتر نسبت به آزمون عملی هستند.

مرحله دوم المپیاد به نظر من جذاب ترین و حساس ترین مرحله بود زیرا افراد آنچه را در کتاب خوانده و یا آموزش دیده بودند را بایستی در قسمت عملی ارائه می دادند.بخش حساسی که توان عملی تکنسین ها را می سنجید و نحوه کارآیی آنها را در هنگام ماموریت نشان می داد.جایی که بایستی تمام آموخته های علمی خویش را به خدمت گیرند.

سرعت همراه با دقت و مهارت در این مرحله اساس کار را تشکیل می داد.یعنی صرفا داشتن اطلاعات علمی مناسب و زیاد برای این مرحله کافی نیود.یک تکنسین بایستی چابک و دارای اندامی آماده و ورزیده باشد.یک تکنسین بایستی با سرعت بالای خویش مصدومان ترومایی را در شرایط بحرانی و خطرناک با رعایت کامل اصول و نکات ایمنی از خطرات بیشتر نجات دهد.

پایان قسمت چهارم