شعری زیبا در مورد اورژانس115

شعر زیر تقدیم می شود به تمام کارمندان زحمتکش که گمنام و بی نام و نشان درگوشه گوشه این کشور در حال خدمت رسانی به مردمشان هستند.

منم آنکس که با او آشنایید
منم آنکس که با او هم نوایید

منم آنکس که خود جان برکف دست
همانکه میرود سوی هرآنچست

که جان بخشد به یک بیمار خسته
گشاید بال خود بر دلشکسته

منم موجی که جودی از وجودم
منم حامی و محبوب سجودم

من آن عشقم،منم یار شفیقم
مدد فرما خدایا من غریبم

من آنم چون رسم بر فرد بیمار
دهم جانی که جانانه رسیدم

نمیگویم که من چون و چنانم
همی گویم که حق داده شکیبم
خداوندا تو خود هستی امیدم