به یاد حسین میری، تکنسین شهید اورژانس

چه بزرگند مردان بی ادعایی که کمر به خدمت بیماران و نیازمندان بسته اند و با تحمل رنج ها و مشقات فراوان ، تا پای جان از هیچ کمکی فروگذار نیستند. آنانکه در هر لحظه و بی وقفه در اقصی نقاط این مرز و بوم به یاری مصدومان و دردمندان می شتابند و بدون هیچ چشم داشتی به مداوای آنان می پردازند تا گل های خنده بر لبانشان شکوفا گردد.

حسین میری عزیز یکی از این فرشتگان سپیدپوش بود که لباس مقدسش را با خون خود گلگون کرد. بزرگمردی که در گمنامی و به دور از هرگونه هیاهو در مناطق محروم خدمت صادقانه می کرد و به صدها تن از هموطنان، حیات دوباره بخشیده بود. اما از بد حادثه، حین انجام وظیفه در اثر سانحه دلخراش تصادف با آمبولانس، به دیار باقی شتافت.
این حادثه ناگوار جامعه فوریت های پزشکی کشور را در بهت و ماتم فرو برده است.

پرسه زند خیال من، این همه در هوای او
این همه ناله سر کند این دل من برای او
از غم هجرش ای خدا، شکسته سرو قامتم
تمام هستیم دهم ، یکسره در ازای او

روحش شاد و یادش گرامی

منبع:انجمن فوریتهای پزشکی