شعر در مورد فوریتهای پزشکی-شماره های امدادی

آهای آهای بچه ها ، حتی شما بزرگا
چند تا شمارست باید ، بلد باشیم همه جا

نباید از یاد بره ، تک تک این عددها
بیاین با هم حفظ کنیم ، واسه روز مبادا

آتش نشانی چنده ؟ یکصد و بیست و پنجه
حفظ کردن این عدد ، مثل یه دونه گنجه

آخه تو هر حادثه آتش نشان می دونه
چیکار کنه تا کسی توی خطر نمونه

تلفن بعدیمون ، شماره ی پلیسه
صد و ده و بگیری ، پلیس ، زود می رسه

بودن اون تو صحنه ، ضامن امنیته
وظیفه ی صدو ده ، چیه ؟ ... مراقبته

پس تا حال سه تا از شماره ها رو دیدم
یکی یکی اونا رو ، به حافظه سپردیم

حالا می ریم سراغ ، شماره ی آخری
این عددو نباید ، بگیریمش سرسری

یکصدو پونزده دفعه ، تا صدو پونزده بشمار !
اورژانس 115 ست به حافظه ت خوب بسپار

اورژانس فقط مخصوصه مصدوما و مریضاس
وظیفه شم همیشه ، سلامت آدمهاس

مرور کنیم از اول همشو دونه دونه ؟
تا اینکه این عددها تو ذهنمون بمونه ؟

یکصدو بیست و پنج که آتش نشانی بودش
هلال احمر و باز ، یکی بگه چی بودش؟

یکصد وده فرقی با یکصدو پونزده داشت؟
از حفظ بگو عزیزم ، نگا نکن به یادداشت!